బాలుడు నిజధర్మముల వివరించుట
తగవటేనాతోడ దబ్బరలాడ
చెలగికార్యమపూడి శ్రీయుద్ధభూమి
మలిదేవసహితులై మాయయ్యలెల్ల
చలముననున్నారు సమరంబుసేయ
ఆవలశాత్రవచయ మతివిక్రమమున
మూకలైబ్రహ్మన్న మొదలైనవారి
గహనమున్ దావాగ్ని కాలిచినట్లు
దగ్ధంబుచేయగ దలచినవార
లీసమయంబున నేనేగకున్న
అపకీర్తిపాలౌదు హానియువచ్చు
తండ్రికష్టంబును దప్పింపలేని
పుత్రుడుండిననేమి పోయిననేమి
జనకుడెపుత్రుడై జనియించునంచు
గొల్లునవేదముల్ ఘోషించుచుండు
తల్లిరోకావున తనయునిబలిమి
తనబల్మియేయని తండ్రిదలంచు
పితకుపుత్రునికిట్లు భేదంబులేదు
కార్యమపురికేను గదలంగవలయు
కదలననీవల్ల గానున్నదేమి?
అనివిచారించుట అబ్బబ్బతగదు
తల్లిరోనాకసాధ్యంబిలలేదు
బ్రహ్మండములబట్టి బంతులాడుదును
మృత్యుదేవతనైన మెదిపివేసెదను
హరిహరుల్ మెచ్చగా అనిచేసిమించి
కామభూవిభునకు గలబలంబెల్ల
ఖండించివైచెద కలియుగమందు
వీరచరిత్రలు వెలయచేయుదును
తల్లిపంపుమునన్ను తడయంగనేల
చిత్తంబుచెడిపోవ చింతింపబోకు
మనినపుత్రునిమాట కైతమమ్మపలికె
తమకంబుకూడదు తాళుముతనయ
తెలిసివిచారించి తెలిపెదనీకు
ఉండుమీవనిచెప్పి యొయ్యననేగి
ఐతమ్మ శీలమ్మ నాలోచన యడుగుట
అత్తయౌశీలమ్మ అతిభక్తిజూచి
కరములు ముకుళించి కార్యమంతయును
వినిపింపచిత్తంబు వెరగునుబొంది
తలపోసిశీలమ్మ దైవఙ్ఞవితతి
పిలిపించి బాలునిపేరటలెస్స
గ్రహగణభావంబు గ్రహియించిపిదప
ఐతమ్మతోడుత ననియెనీరీతి
పటుపరాక్రముడైన బాలచంద్రుండు
శీలమ్మ యుపాయంబు సెప్పుట
పదునేనుదినముల పరిణామమొందు
చెప్పంగబడెనిట్లు సిద్ధంతమందు
ఎడలేకడలెద వింతిరోనీవు
నీవెంత అడలిన నిల్వడాతండు
కాలమెవ్వారికైన గడవగరాదు
బ్రహ్మవ్రాసినవ్రాలు వశమెతప్పింప
నీమాటకాతడు నిలువంగబోడు
కన్నకడుపుగాన కాంతరోనీవు
పడవల్సినపాట్లు పడవలెగాని
ఊరకయుండుట ఉచితంబుగాదు
శంబరాసురవైరి జాయహస్తమున
చెలువందనిల్చిన చిలుకకుసమము
మంచాలతద్రూప మహిమగన్గొన్న
చాలింపగలడమ్మ సకియనీసుతుడు
నావిని ఐతమ్మ నాతికిమ్రొక్కి
వీడనిచింతచే వెడలితావచ్చి
తనకుమారునిజూచి దయనిట్టులనియె
భయంకరరణరంగవర్ణనతో నైతమ్మ బాలుని భయపెట్టుట
ఓయయ్యబాలుడా ఒప్పుగావినుము
పరరాజ్యసైన్యమ్ము పైకొనిరాగ
వాద్యసమూహంబు పడితోడమ్రోయ
ఘనకరీంద్రముల ఘీంకారరావంబు
సాంద్రతురంగ హేషావిజృంభణము
రథనేమిసంకుల ప్రభలశబ్ధంబు
లమితపదాతిచ యాట్టహాసంబు
భేరీడమాముల ఫెళ్ళనుమ్రోత
యేకమైమించిన నెట్లుతాళెదవు
విలుకాండ్రుచెలరేగి విచ్చలవిడిని
జడివానపట్టిన చందంబుతోప
దట్టమౌశరవర్ష ధారలుగురియ
తప్పించికొనలేవు ధైర్యంబుమీర
అలుగులవెలుగులు అవనిపైనిండ
కన్నులచీకటి గ్రమ్మగజేయు
బద్దెలఈటెలు పట్టుకతూరి
పైబడ్డధైర్యంబు బట్టగలేవు
కత్తులుజళిపింప గనుగొనినీవు
తాళెదవేరీతి తందరపడక
నీవేడరణమేడ నీబలమేడ
బాలులతోనాడు పగిదిగాదోయి
చెక్కులుమీతిన జిందునుపాలు
నుదురుమీటినగడు నూనెవెళ్లేడును
గండ్రతనంబుల గైకోకుతనయ
పిన్నవునీకిట్లు బిరుదులువలదు
ననువీడిపోవుట న్యాయంబుగాదు
నాపుడుబాలుండు నాతికిట్లనియె
బాలచంద్రుండు నిజబలోన్మేషంబుఁ దల్లి కెఱిగించుట
భయమేలచెప్పెదు భామనాకిపుడు
పుత్రమోహంబున బొంకెదుకాని
యెరుగవేనాబల్మి యిందీవరాక్షి
నలగాముడెరుగును నాదుశౌర్యంబు
ప్రళయకాలమునాటి భైరవురీతి
సైంధవవధవేళ సాహసస్పూర్తి
విజయుడురణములో వెలసినకరణి
కౌరవసేనలో గదబట్టితూరి
వడిముడియనిలోన వ్రలినవిధము
వాయుపుత్రుడు లంకవడితోడ జొచ్చి
భస్మంబుగాగాల్చి ప్రబలినభంగి
రాక్షసరణములో రామచంద్రుండు
వీరపరాక్రమ విధిజెందినట్లు
జలధిమధ్యంబున చరియించినట్టి
మందరమనియెడి క్ష్మాధరమ్మట్లు
ఫాలాక్షుడతిరౌద్ర పటిమమీరంగ
త్రిపురంబులను సంహరించిన గరిమ
కాలాగ్నిలోకముల్ గాల్చినపోల్కి
స్థావరజంగమజగతినుద్ధతిని
ప్రళయంబుముంపగ పరగినరీతి
కామభూపతిసేన గడగడవణక
విక్రమక్రమశక్తి విడివడజొచ్చి
పృథ్విపైపీనుగు పెంటలుగాగ
విహరింతుమదిలోన వేడుకకొలది
ఊర్వీశుదళముల కురుమనిపిడుగ
గర్వించుపగవారి కంటిలోనెరస
ఎదురెవ్వరేనాకు నీభువిలోన
నలగాముబలముల నలినలిచేసి
పండంగతరిగిన వడుపుననరికి
నెత్తురుమడుగులు నిండనొనర్తు
దహనునికడ్డంబె దట్టమౌవనము
బడబాగ్నినార్చునే పాదోథిజలము
భయదంపుపులికిని పశుగణంబెదురె
జింకలకదుపులు సింహముకీడె
బాలుడననినన్ను భావింపవలదు
చిన్నమిరియమందు చెడునెకారంబు
నావిని సుతునకు నాతియిట్లనియె
No comments:
Post a Comment